Spektroskopy zastąpią glukometry

Naukowcy z MIT pracują nad wytworzeniem urządzenia wielkości przeciętnego laptopa, by diabetycy na zawsze zapomnieli o stresie związanym z codziennym kłuciem w palce. Poziom cukru we krwi będzie można zbadać za pomocą spektrometrii ramanowskiej. Wśród osób chorujących na cukrzycę nie brak takich, którzy oddaliby majątek, byleby tylko pozbyć się bólu i stresu związanego z nieprzyjemnym pobieraniem [...]

Naukowcy z MIT pracują nad wytworzeniem urządzenia wielkości przeciętnego laptopa, by diabetycy na zawsze zapomnieli o stresie związanym z codziennym kłuciem w palce. Poziom cukru we krwi będzie można zbadać za pomocą spektrometrii ramanowskiej.

Wśród osób chorujących na cukrzycę nie brak takich, którzy oddaliby majątek, byleby tylko pozbyć się bólu i stresu związanego z nieprzyjemnym pobieraniem kropli krwi, koniecznej do zbadania poziomu cukru. Determinacja cukrzyków jest tak silna, że nie zdziwię się, jeśli technologia nieinwazyjnego badania poziomu cukru we krwi – pomimo tego, że przynajmniej na początku będzie pewnie odstraszać drożyzną, znajdzie wielu  nabywców.

Flu-Gen – dla tych, co boją się zastrzyków

Kto bowiem byłby tak nierozsądny, by nie chcieć zastąpić bolesnego i częstego kontaktu z końcówką kłującą zupełnie nieinwazyjną metodą wyznaczania poziomu cukru? Podejrzewam, że nikt lub prawie nikt. Dlatego przenośne urządzenie do oceny stężenia cukru we krwi metodą spektroskopii ramanowskiej, ma szansę na zdobycie wielu zadowolonych użytkowników – o ile jego obsługa i kalibracja będą się sprawdzać niezawodnie.

Czujnik, który powie, czy jesteśmy głodni

Jak to będzie działać? Ręka poddawana badaniu zostanie prześwietlona w bliskiej podczerwieni; wynik, czyli dane dotyczące poziomu cukru we krwi, teoretycznie będzie można otrzymać natychmiast.

Gdyby jednak opisywana metoda była absolutnie niezawodna, diabetycy już dawno nie używaliby tradycyjnych glukometrów. Tymczasem jest inaczej.

Badanie poziomu cukru we krwi z użyciem spektroskopu może być niedokładne. Bliska podczerwień przenika bowiem jedynie przez powierzchniowe warstwy skóry, na głębokość nie większą niżeli pół milimetra. Dalej nie sięga – a wskazane by było.Głównie dlatego, że pomiary z płytko położonych obszarów niosą ryzyko wystąpienia błędu; i to dość poważnego: mierzony jest bowiem – owszem: poziom cukru; lecz nie we krwi, a w płynie śródmiąższowym.

Słodkie żelki w kształcie klocków LEGO

Naukowcy z MIT nie dali jednak za wygraną i opracowali algorytm, dzięki któremu można oszacować, jaki będzie poziom cukru we krwi, jeśli w płynie śródmiąższowym spektroskop pokazał tyle a tyle. Niestety, jednak nawet ta metoda nie jest doskonała – ponieważ wskaźnik ilości cukru we krwi zmienia się bardzo szybko po zjedzeniu czegokolwiek. Zanim zmiana ta będzie widoczna w płynie śródmiąższowym, minie trochę czasu.

Zupełnie nowy pomysł na to, jak otrzymać miarodajne i dość szybkie wyniki badania spektrometrycznego, to wyliczenie na podstawie algorytmu, jak prędko cukier z krwi przeniknie do płynu śródmiąższowego. Badania przeprowadzone na grupie ochotników wykazały, że stosując ów ostatni sposób na obliczenie ilości cukru we krwi, uzyskało się nawet 30 procentową poprawę trafności obliczeń.

Źródło: gadzetomania.pl

Pobierz ebook "Social media marketing dla firm i agencje się w nim specjalizujące"