Internet jako źródło cierpień

Spotkanie w klubie Chłodna25 zorganizowane przez redakcję dziennika “Metro“, które odbyło się pod hasłem “debaty o prawach autorskich w Internecie” pokazało że nie tylko artyści, wytwórnie, użytkownicy, konsumenci czy prawnicy lub etycy mają problem z interpretacją przepisów a sama branża jest silnie podzielona w tym co należy robić…

Wbrew temu co napisał dziennik “Metro” (byłem jednym z moderatorów dyskusji więc mogę przedstawić też swój punkt widzenia) nie powstał żaden wspólny projekt ani nie nastąpiła zgoda ponad podziałami. Zgromadzeni artyści, działacze i eksperci (Tomek Grewiński reprezentujący wytwórnię Kayax, Munik Staszczyk, Kazik Staszewski, Jurek Owsiak, Sidney Polak, L.U.C., Sławek Pietrzak szef wytwórni SP Records, Hirek Wrona dziennikarz muzyczny, Jarek Lipszyc i medioznawca Mirek Filiciak) spierali się o wszystko i pod każdą postacią.

To, że na końcu zostając już prawie sam (oprócz L.U.C.a) Jurek Owsiak zaproponował aby edukować w szkołach i on to samo może robić na swoim Przystanku nie traktowałbym jako “głos branży” tylko pojedynczą opinię i to w dodatku nie artysty ze świata muzyki…

Podsumowując: branża muzyczna (na sali nie pojawił się żaden reprezentant branży filmowej co wywołało komentarze, że twórców filmowych wspiera PISF dając im kasę na produkcję więc co tam kogo interesuje co się dzieje z jego filmem…) ma problem w zrozumieniu o co toczy się gra, jakie wywoła efekty i co zrobić aby nie tracić na cyfrowej dystrybucji. Branża uważa, że jej nikt nie broni, świat jest zły a internauci nie chcą za nic płacić (Pietrzak, Wrona, Grewiński). Z drugiej strony technologia, postęp, zmiana paradygmatu artysta / wytwórnia / konsument pcha twórców na nowe wody i wymusza poszukiwanie innych form zarobkowania (taki pogląd podzielali Polak, L.U.C. i Owsiak).

To co ja zrozumiałem z tego co mówili artyści – nie możecie oczekiwać od nas, że zmienimy z dnia na dzień model biznesowy. Nie możecie naciskać i zmuszać nikogo do koncertowania jeśli ta osoba nie chce albo po prostu nie lubi takiej formy kontaktu z fanami. Przystawianie pistoletu do głowy i mówienie o rewolucji technologicznej wyzwala w twórcach postawy skrajne – nikt nie chce słyszeć, że to co robil przez x lat teraz MUSI ulec zmianie często niszcząc cały model zarabiania.

Z drugiej strony – rewolucja trwa i idzie do przodu. Nie da się “zawrócić kijem Wisły” i zmuszać ludzi do kupowania płyt CD. Nie da śię zamknąć wszystkich serwisów p2p, serwerów warezowych. Prawo jest obecnie mało przystające do rzeczywistości (mówi się w nim o “egzemplarzach” a więc egzemplarz musi być realny, istnieć jako nośnik) i musi się zmienić. Na pewno nikt nie chce aby artyści i wytwórnie tracili na tym co robią. Pytanie tylko co mają robić kiedy społeczeństwo wokół jest biedne, internet ma już prawie połowa społeczeństwa a ściągnięcie płyty Kazika czy Muńka zajmuje 5 minut…

Na szczęście szybko okazało się, że cała żółć i agresja jest kierowana przeciwko serwisom zarabiającym na przechowywaniu czy też udostępnianiu plików. Jest raczej pewne, że uda się nakłonić internautów do kupowania legalnie muzyki, filmów, książek czy gier za pośrednictwem elektronicznych kanałów sprzedaży – trzeba zmienić prawo, zaoferować systemowe rozwiązania na terenie co najmniej samej Europy. Wejście samego iTunes’a wiele nie zmieni (bo co jeśli ktoś chce masowo sprzedawać swoją twórczość za 1 grosz a nie 0,99 centa?) potrzeba zdrowej konkurencji. Zdania były także podzielone pod kątem penalizacji.

Hirek Wrona i Sławek Pietrzak chcieli aby np. ZPAV i policja urządziła przykładowe zatrzymania piratów co miało by wpłynąć na resztę “ściągaczy”. Czy to zatrzymanie ma być właśnie początkiem fali procesów? A czy taki serwis powstał kompletnie “oddolnie” czy też któraś z organizacji ochrony praw autorskich wspomaga go?

Nie rozumiem (nadal) postawy spod znaku “wszystko co w sieci jest i musi pozostać darmowe”, argumentów “muzyka jest za droga a ja chcę mieć dużo płyt bo kocham wykonawcę X”, tłumaczenia “zmowami koncernów”, “użytkiem osobistym” czy też “wolną kulturą jest podstawowym prawem każdego internauty”. Nie rozumiem tego, że naprawdę są ludzie, którzy chcą uwolnić całą twórczość licząc na to, że artyści będą nadali (motywowani czym?) tworzyli i wydawali za darmo ku uciesze fanów, którzy łaskawie pojawią się na koncercie pokazując swą aprobatę.

Nie kupuję tego z wielu powodów ale najbardziej chyba wkurza mnie to, że część ich “głosicieli” po prostu nie ma styczności z tematem “zarabiania na własnej twórczości, która może być zdigitalizowana a przez co rozpowszechniana w Internecie bez zgody autora”. A co powiesz Panie Designerze kiedy drukarki 3D pozwalać będą za śmieszną cenę kopiować Twoje projekty i “drukować” sobie zaciszu domowym wszystko to co Ty sobie zaprojektowałeś? Kto będzie kupował (i po co?) “designerskie” sztućce czy przedmioty domowego użytku kiedy będzie mógł sam w swoim domu je zrobić bazując na Twoim projekcie?

Generalnie postawę artystów (poza Sidneyem i L.U.C.em) można określić “czuję się okradanym, zamykać wszystkich złodziei i zero ściągania z sieci bo to zachęca do piratowania naszej twórczości”. Kazik lekko zrezygnowany mówił, że on już nie chce nikogo ścigać ale żeby zrobić “coś” żeby ktoś go nie okradał.
Młodsi artyści jak Sidney i LUC wskazywali, że nie ma sensu w ograniczaniu dostępu czy karaniu – należy tworzyć legalne alternatywy (iTunes, Nokia Store) z abonamentami, ofertami specjalnymi i całą masą ułatwień aby internauta miał od razu możliwość pobrania utworu w wielu wersjach na różnych urządzenia.

W dramatyczne i bardzo radykalne tony uderzał Sławek Pietrzak postulując odcinanie (model francuski) od sieci osoby ściągające, przywoływał liczby (120-150 milionów złotych państwo polskie traci podobno według jego wyliczeń na piractwie). Postawę jego można skwitować “zero elastyczności – ściąganie muzyki z sieci jest przestępstwem i należy je surowo karać bo dlaczego artysta ma chodzić głodny i być zmuszanym do grania “do kotleta” jeśli nie chce koncertować?”

Muniek Staszczyk (o którym krążą legendy, że wywiadów nie autoryzuje mailowo bo nie ma i nie korzysta z Internetu) zmył się po angielsku po 40 minutach spotkania. Szkoda bo na tle tego co mówili jego koledzy z branży faktycznie wyłania się obraz polskiego grajdołka gdzie każdy bawi się swoimi zabawkami ale nie ma kogoś kto potrafi spojrzeć bardziej globalnie niż tylko przez pryzmat swojej wytwórni czy płyty.

Szkoda panowie artyści – sami sobie robicie kuku uważając, że “te” sprawy Was nie dotyczą. Jeśli nie wy będziecie uczestniczyli w przygotowaniu przepisów to zrobią to za was urzędnicy bez doświadczenia branżowego. I to bez waszego wpływu co zapewne skończy się znowu jakąś aferą i dąsanie się na rząd i premiera.

Bardzo podobało mi się co mówił Jerzy Owsiak. Apelował o dystans młodzieży (można powiedzieć, że Owsiak najlepiej ze zgromadzonych zna i wie czego młodzież słucha z racji organizacji Przystanku Woodstock) i zrozumienie jej zachowań – nie wszyscy wiedzą, że “ściąganie” jest złe i karalne. Owsiak zaapelował o stworzenie programu edukacji i zaprosił wszystkich chętnych artystów i działaczy z branży na Przystanek w celu promocji i nagłośnienia prawa autorskiego i problemów związanych ze ściąganiem utworów z Internetu.

Zobaczymy natomiast ilu kolegów i osób z branży wykorzysta taką okazję – jako, że po 2h spotkania na sali został Jurek Owsiak i LUC to niezbyt dobrze wróży całości dalszych “wspólnych” manifestacji. Nie byłem przekonany czy wszyscy, którzy siedzieli na scenie mieli takie same pomysły na rozwiązanie problemu i byli gotowi iść ręka w rękę – raczej co jakiś czas podnosiły się propozycje mniej lub bardziej sprzeczne ze sobą.

Do wszelkiej maści relatywistów mam jedną propozycję i apel – czytajcie uważnie ustawy i ich oficjalne interpretacje przez prawników a nie lokalnych “guru” na forach dyskusyjnych. Głupio będzie dyskutować na komendzie z policjantami, “..że Wam się wydaje, że..”. Prawo polskie może jest kulawe ale na szczęście pozwala dość łatwo wskazać kto łamie prawo w momencie np. rozpowszechniania z zyskiem plików w sieci Internet.

PS. Bardzo ciekawe głosy i reakcje na postulaty artystów dotyczące wykorzystywania pirackich produktów
PPS. A taki przykład wykorzystania nowych mediów w promocji swojej twórczości wkurza i zachęca do obchodzenia prawa (przepisów). Po co to robić i komu to służy? I pod tym podpisuje się sam Bono?

Materiały wykorzystane i omawiane podczas debaty:

> Diagnoza Internetu 2009
> Prezentacja “Metro przeciwko piractwu”

Polecam też ciekawe linki podesłane przez Alka Tarkowskiego (który bardzo żałował ale nie mógł się pojawić):
> W Holandii rośnie sprzedaż muzyki mimo dużej ilości użytkowników sieci P2P
> Raport dotyczący tego holenderskiego fenomenu
> Coś o “Guitar Hero” i skutkach grania dla branży…
> O dzieleniu się muzyką – okiem etnomuzykologa / etnografa napisany przy okazji dość głośnego procesu Joela Tennenbauma, niedawno skazanego w Stanach za ściąganie.

Autor: Artur Kurasiński - blog AK74

Pobierz ebook "Social media marketing dla firm i agencje się w nim specjalizujące"